Çok Üzgünüm Malatyam

Depreme Dair "Çok Üzgünüm Malatyam"

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Çocukluğumun masum rüyalarını alıp koynuma
İçin için ağlasam.
Yüzünü görmediğim kara gözlü çocukların
Acısına katık kendi acıma
Damla damla çoğaltsam.

Kalbi kan ağlayan analara sırdaş olsam,
Yoldaş olsam
Ben şimdi yıldızlar kadar çok,
Yıldızlar kadar parlak
Yıldızlar kadar uzak umutaları
Uzanıp parça parça toplasam gökyüzünden…
Bölüşsem hepsini dünyadaki bütün anılarla…

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Kim varsa gurbette üşüyen
Sımsıcak bir yorganı,
Tutup sessizce sırtına örtsem
Gecenin ayla fısıltısını
Gurbetin soğuk akşamlarıyla beraber dinlesem şimdi

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesindeYaralı yürekleri Mavi bir teselli olup
bulut bulut sarmalarsam
Nane çeken nice mazlum bulut olup hafiflese bu gece

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Elleri koynunda
can yolu gözleyen ananın,
Kederli ellerinde bir beyaz mendil olsam
Gözlerinde ateş olup dökülen yaşları
Beyaz mendillerde ince ince toplasam

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Yeşil yeşil açan ılık baharların nefesi olsam
Topraklara karışsam
Koynunda bütün bebekleri büyütse bahar yorulmadan

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Aysız akşamlar gibi solgun bakışlı bir halıcı kızın
Küçücük avuçlarında kına kına umut olup saklansam
Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Gözünde umutları tek tek sönen Son bahar kurulu ışıksız evlerin
Hiç sönmeyen ışığı olsa

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Kalbi şevkat şevkat çarpan gelinlerin
Gönül teline dokunan içli ninnisi olsam
Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Geçmiş günahların nedametiyle
Sessiz bir tövbe olsam
Ağlasam

Geçip giden günlere değmese de elim
Elim Nadanların başında demir bir yumruk olsa şimdi
Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Saçlarına kahır kahır ak düşmüş
Kederli babaların ne kadar yük varsa omuzlarında
Kuvvetli bir omuz olup
birazda ben taşısam
Birazda ben yorulsam

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Vakitsiz bir ölümle
kalbini kara bir matem bürüyen ananın
Kalbinde ışıklı bir sevinç olsam
Işık ışık çarpsam göğsünde durmadan

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Akşamda sinesine küçük sevinçler gizleyen
Bir çocuğun şirin uykusu olsam
Bütün çocuk sevinçlerini toplayıp
Billur kâselerde kâinata dağıtsam

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Yüreğinde yıldız saklayan çocukların
Ceplerinde ufak bir yıldız olsam
Güneşi yakalamak isterken onlar
Bir merdiven olup gökyüzüne dayansam

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Demin ellerimde eriye kar
Şimdi üstünü örterken bebeklerin,
Sıcak bir kundak olup hepsini kucaklasam
Kışı ilk görüşü,
son ayrılığı olan bebeklerin
Minik avuçlarında eriyen bir kar olsam
Bir velvele kopunca gecenin ortasında
Gözlerinde şiir okunan çocukların
Melek tebessümü ben olsam

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
İnleyen bir şehir gibiyken kalbim
Her bahar ellerinde reyhan kokusu taşıyan çocukların
Çarpan kalbi ben olsam
Sarı güne bakanlar gibi yüzüm güneşe dönse
Çocuklarla güne bakanların bir yoldaşı da ben olsam

Ben şimdi burada,
Bu soğuk kış gecesinde
Bir sırrı fısıldarken ayaz
Ürkek bakışlı yetim çocukların Saçlarında
Elim muhkem bir anı olsa
Tek yarini tozlar olan garip mezarlarında
Bitmeyen bir dua olsam
Dua olsam susmasam

Kuşlar yuvalarına dönermiş derler
Yalnız yaralı kuşlar dönemez bilirim
Kalbimi eş tutup yaralı kuşların kalbine
Merhem olup kanatlarına
Sonra korkusuzca uçursam
Hareli bir ayın şavkında
Simurg olup uçsam ben

Eteğinde laleler yağan bir dağ
Mavi denizlerin
Yüreklerde kederi silen
Sakin dalgası olsam
Yüreğimi rüzgarlar toprağıma savursa
Yüreğim orda kalsa, yüreğim orda vursa
Yüreğim orda dursa…
Yüreğim bende kalsa