Fotoğraf için en önemli unsur insan!
Yasin Övüt
FOTOĞRAF İÇİN EN ÖNEMLİ UNSUR İNSAN!
İyi fotoğraf çekenler yazmamı, yazar dostlarım ise fotoğraf çekmemi tavsiye ettiğimden bu yana fotoğraf okuyorum. Bilmiyorum kim bu konu da yetenekli ama; ben bildiğimi okuyorum.
“Her hikayenin bir fotoğraf’ı olmaz ama; her fotoğraf’ın bir hikayesi vardır.”
Hikaye hazretim. Tılsımlı kelime. Hikaye. İnsanoğlu fi tarihinden beri kendi hikayesini yazan, hikaye yazan tek varlık. Ortak değerlerini, duygularını ve hayallerini yansıtır. Acıları, sevinçleri, korkuları ve başarılarını paylaşarak tarih’e adını yazar. İnsan varsa hikaye de vardır; diyerek bu fotoğraf’ı okuyalım.
Fotoğraf: Yasin Övüt
Evin direği yük altında.
Koca bir medeniyetin yükü.
O, direği muteber kılan el-insandı.
İnsansız mekan, metruk ve hüzün yüklü.
Direk bir direnir, iki direnir.
Gün gelir.
Kurtlar kemirir..
Ve yenilir terk edilmişliğe hazretim.
Çünkü insansız mekanlar aslın da kendi anlamsızlığının ve mezarsızlığımızın sembolü idi. Görüntü ve gösteri, görünenin üstünü örtmesi mekanla ilgili yanılgılarımızdan kurtulamaz. Tabiat’ın suskunluğuna teslim oluruz.
Dağ içine çekilmiş,
Rüzgar kendi hüznüne saklanmış.
Su kendi soğukluğunda titrer.
Sahifeler dalında sararmaya durmuş.
Duvarlarda ne ses izi var,
Ne bir şiir,
Ne de bir türkü.
Pencereler desen; anlamını arıyor.
Ne dokunan bir eller.
Ne yansıyan suretler
Ne bakışan gözler.
Perdeler mahzun.
Pencere önü çiçekleri bile yetim ve manasız hazretim. Bu minval de insansız mekanlar; metruk ve amansız.
